Eskinin yerine koyabileceğim ne varki. Acaba bunun cevabı ümitlerim olabilir mi? Ümidlerim var sahiden de hala ve herşeye rağmen. O halde o ümide sarılmalı mıyım yoksa bırakmalı mı? Tam yolun sonuna geldim derken bir ışık gözüktü birden bire, bu benim ayışığım mıydı? Bilemiyorum ki...
ACILAR DENİZİ
Ben acılar denizinde boğulmuşum
İşitmem vapur düdüklerini, martı çığlıklarını
Dalgalar hergün bir başka kıyıya atar beni
Duyarım yosunların benim için ağladıklarını
Ölüyüm çoktan, bir baksana gözlerime
Gör, içindeki o kanlı cam kırıklarını
Bu ne karanlık, bu ne zindan gece böyle
Bütün gemiler söndürmüş ışıklarını
Ben acılar denizi olmuşum, yaklaşma
Sularım tuzlu, sularım zehir zemberek
Baksana; herkes içime dökmüş artıklarını
Bu karanlık bitse artık, bir ay doğsa
Bir deli rüzgar çıksa; alıp götürse
Yılların içimde bıraktıklarını...
Ümit Yaşar OĞUZCAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder